In de reeks 'leg eens de lat wat hoger', tijd voor deel II: de Anise jacket. Aangezien ik geen naailessen volg, kan ik geen groep stijgen en zo mijn skills uitbreiden. Dus daag ik mezelf af en toe uit met patronen die nieuwe technieken vragen. Na heel wat aha-erlebnissen bij het maken van de broek wou ik deze keer een winterjas proberen.
Dat het petroleumblauw (♥) zou worden, stond al vast nadat ik de knopen van de Brugse rommelmarkt uitkoos. (Die later voor troubles zorgden door te klein te blijken voor de standaard knoopsgaten op mijn naaimachine, maar bon).
Ik had graag een gewafelde wollige stof gehad - zoals in de wintercollectie van Van Hassels bijvoorbeeld - maar dat bleek onvindbaar. Dus verzoende ik mij met een nepwolletje van het stoffenspektakel. Een droom om mee te naaien en gelukkig ook in het lostornen (tjah, part of the game).
Dat ik mijn stof in september kocht en pas in januari met het hele boeltje kan rondlopen, ligt eraan dat ik het geen makkie vond. Een jas stikken doe je niet in gestolen halve uurtjes, wel in halve dagen met veel tijd en concentratie. Ik deelde alles op in fasen en streek alles per stap mooi uit, een must voor een degelijk resultaat.
De mouwen, welt pockets en knoopsgaten waren geen sinecure. Bij die laatste maakte ik er twee en knipte ze al open, tot het doordrong dat het op het verkeerde pand was. Resultaat: een dichtgenaaid litteken naast de bovenste knoop. Maar hé, daar trek ik mij niets van aan.
De maat paste, maar de taille bleek niet uitgesproken genoeg. Die heb ik dus toegevoegd en het zou eigenlijk nog wat meer mogen. Stel dat ik de jas nog eens maak, dan ook een tikkeltje langer. Deze lengte zorgt gegarandeerd voor een koude rug bij het fietsen: niet zo fijn.
Genoeg gepalaverd nu, tijd voor beeldmateriaal. Want ja, ik ben er echt wel blij mee.
Genoeg gepalaverd nu, tijd voor beeldmateriaal. Want ja, ik ben er echt wel blij mee.
Inclusief warm schaap binnenin, laat die vriestemperaturen maar komen!
Losjes gepimpt met een zachte sjaal met winters stofje van bij Pauli dat ik in augustus al kocht én een petroleumblauw soldeke van in Veritas (altijd gevaarlijk: om tussenvoering gaan en buitenkomen met een nieuwe sjakos)