The Anise jacket

In de reeks 'leg eens de lat wat hoger', tijd voor deel II: de Anise jacket. Aangezien ik geen naailessen volg, kan ik geen groep stijgen en zo mijn skills uitbreiden. Dus daag ik mezelf af en toe uit met patronen die nieuwe technieken vragen. Na heel wat aha-erlebnissen bij het maken van de broek wou ik deze keer een winterjas proberen. 


Dat het petroleumblauw (♥) zou worden, stond al vast nadat ik de knopen van de Brugse rommelmarkt uitkoos. (Die later voor troubles zorgden door te klein te blijken voor de standaard knoopsgaten op mijn naaimachine, maar bon). 


Ik had graag een gewafelde wollige stof gehad - zoals in de wintercollectie van Van Hassels bijvoorbeeld - maar dat bleek onvindbaar. Dus verzoende ik mij met een nepwolletje van het stoffenspektakel. Een droom om mee te naaien en gelukkig ook in het lostornen (tjah, part of the game).


Dat ik mijn stof in september kocht en pas in januari met het hele boeltje kan rondlopen, ligt eraan dat ik het geen makkie vond. Een jas stikken doe je niet in gestolen halve uurtjes, wel in halve dagen met veel tijd en concentratie. Ik deelde alles op in fasen en streek alles per stap mooi uit, een must voor een degelijk resultaat. 
De mouwen, welt pockets en knoopsgaten waren geen sinecure. Bij die laatste maakte ik er twee en knipte ze al open, tot het doordrong dat het op het verkeerde pand was. Resultaat: een dichtgenaaid litteken naast de bovenste knoop. Maar hé, daar trek ik mij niets van aan. 


De maat paste, maar de taille bleek niet uitgesproken genoeg. Die heb ik dus toegevoegd en het zou eigenlijk nog wat meer mogen. Stel dat ik de jas nog eens maak, dan ook een tikkeltje langer. Deze lengte zorgt gegarandeerd voor een koude rug bij het fietsen: niet zo fijn.
Genoeg gepalaverd nu, tijd voor beeldmateriaal. Want ja, ik ben er echt wel blij mee. 




Inclusief warm schaap binnenin, laat die vriestemperaturen maar komen!







Losjes gepimpt met een zachte sjaal met winters stofje van bij Pauli dat ik in augustus al kocht én een petroleumblauw soldeke van in Veritas (altijd gevaarlijk: om tussenvoering gaan en buitenkomen met een nieuwe sjakos)




Secret Santa met zijn extraatjes

Ui-te-raard deed ik dit jaar weer mee aan de Secret Santa die Tess organiseerde. Vorig jaar vond ik zowel het maken als krijgen heel spannend, dus wou ik er wel een part II aan breien.
Ik kreeg dit jaar de blog van Ilse uit de virtuele lotjespot van Tess. Een blog die mij deed likkebaarden door alle cupcakecreaties en de leuke (metekind)naaisels. Het verlanglijstje van Ilse liet ik compleet links liggen :-) en ik liet me 100% leiden door haar blog. Resultaat: haar cadeau werd een schort met cupcakezak, dat leek me de ideale match tussen naaien en koken.



Met een knoop op de zak, om een handdoek aan een lusje aan te hangen tijdens het bakken. En dat ze er blij mee is, blijkt uit deze post.




Op mijn postpakket prijkte de naam van Vierenveertig, een blog waar ik al enkele jaren graag kom lezen en vaak even blijf plakken. Mijn hart maakte meteen een sprongetje, want ik vind de mood van de blog en de sfeer er echt top. Mijn geduld werd flink op de proef gesteld met een stevig ingetapete doos maar de fijne verrassing binnenin maakte het dubbel zo goed.


Ilse koos een blauw-rozig kringloopwinkelbordje en maakte er een kaarsenhouder van, inclusief assorti kaarsen. Meteen een ideaal decoratiestuk - ik ga die kaarsen nooit durven aansteken, veel te mooi - voor in ons nieuwe huis. Ons interieur wordt een mix van oud en nieuw, dus dit ligt helemaal in de lijn. 


En ik ben ook blij dat het geen naaicadeautje is, hoe vreemd dat ook lijkt want dit is nochtans de hoofdbrok van deze blog. Ilse, jij mag elk jaar mijn Secret Santa zijn :-).




Meteen is deze blogpost ook een ideale gelegenheid om mijn buit van december te tonen. Mijn give-awaygeluk is er niet zo vaak, maar àls het komt, dan meteen in een heuse vlaag van geluk.  In december kreeg ik een pretpakket via de immer gezellig blog van Billiepop, een bedankkaartje van Ilse en een happy kaartje van Pieke Wieke dat ik door mijn snelle e-mailreflex in de wacht wist te slepen. Dankjewel!




Happy 2014!