Tweeduizendentwaalf

Zacht voor Zoë

Voor €5 een cadeautje samenstellen, dat vraagt budgettair management en creatieve hersenkronkels. Ik trok Zoë haar naam en dat was een meevaller (want wat koop je elk jaar opnieuw voor nonkels die geen cadeaus willen?). Ik zapte mezelf veertien jaar terug en kwam uit op twee kernwoorden: meisjesachtig en zacht. Meisjezachtig dus.

De sjaal, dat was relatief snel beslist. Alleen is het oorspronkelijke hondenplan een poes geworden, bij gebrek aan tekentalent om een hondenkop te schetsen (mijn poging leek op een paard met hamsteroren). Ik denk dat ik er nog oogjes en een mond op ga naaien - ik weet niet of Zoë het duidelijk genoeg zal vinden? - maar eigenlijk zie ik liever de abstracte versie.



En ook helemaal ondersteboven en achterstevoren draagbaar:






Zelfs voor grotere meisjes...





Maar mijn vijf euro was bijlange nog niet op, dus knipte/draaide/plakte ik een vilten bloemenbroche



En toen had ik nóg centen over, waarmee ik ging shoppen in de duurste boetiek in de straat aka de Wibra.


Maar nu nog even geheim houden tot vanavond :-)

(credits: ik haalde de mosterd hier en maakte er een eigen versie van)


Fijne feesten vanavond en morgen!

Ai lof Aiko

Dat Aiko Aiko zou worden, wist ik al een hele tijd. En een korte naam + een lange voorbereidingstijd werden deze vlaggetjes. Een ideaal klein cadeautje om de ziekenhuiskamer wat te pimpen:



(achter)


En volgens intussen aloude traditie maakte ik ook twee kleine pantoffeltjes om met warme pootjes een ongetwijfeld koude winter door te komen:



Aiko zelf trakteerde mij op dit machtige boek. Potentiële cadeautjeskopers hadden het tot nu toe vakkundig genegeerd op mijn verlanglijstje, maar kleine Aiko heeft dus al gescoord bij mij. Bij deze: ai lof Aiko :-)
13.12.11
(schoon hé)