Haakdate

Geen gsm-nummer en geen herkenningsteken, enkel een vage locatieafspraak én enorm veel goesting. Een beetje zoals in den ouden tijd eigenlijk, hoewel net het hedendaagse wereldwijde web de lijm was tussen ons. Oud en nieuw haakten dus perfect ineen. Toch viste ik mijn blind dates blindelings uit hoopje volk aan het station.

Vorige week zaterdag zetten we mijn gehengel naar privé-haakles om in de praktijk en ging ik op zwier met Noëlla en Hendrikje in Leuven. Verrassend hoe snel we op dezelfde golflengte bleken te zitten. Het leek alsof we elkaar al tien jaar kenden. Onnodig dus te zeggen dat het een hele fijne blogmeeting was. We flanneerden door Leuven, sprongen binnen in de Hexagoon (nog nooit geweest, maar wàt een machtige plek!), nipten van sprankelende cava's (en deden alsof het champagne was), babbelden over koetjes en kalfjes, namen superbrave Astor op de arm, aten fancy hamburgers in de al even fancy Bar Louis, waaiden binnen in een vers geopend winkeltje vol zelfgenaaide spulletjes, windowshopten en realiseerden ons een uur voor vertrek dat ik nog moest leren haken :-).

In de Pain Quotidien leerde juf Hendrikje het mij aan, met op de achtergrond vergevorderde ex-leerling Noëlla in volle actie aan haar dekentje. Mijn oog-handcoördinatie liet af en toe te wensen over, waardoor de eerste steken er niet echt elegant uitzagen. Maar na anderhalf uur treinen/trainen richting huis vond ik mijn gehaak al wat stijlvoller en gelijkmatiger dan de eerste pogingen. De bollen wol zijn intussen aangevuld en liggen te wachten, tot ik mijn proeflapje durf te ruilen voor het echte werk. Wordt vervolgd...

Als dikke merci voor het de les en het aangename gezelschap - ik vermoedde eigenlijk al op voorhand dat het zo fijn zou zijn :-) - had ik een klein cadeautje mee. Het liefst wou ik iets maken voor hun kindjes, maar die tijd had ik helaas niet. Plan b was een madammenhebbedingetje en dit leek me wel ideaal.





 Geschikt voor centjes/boodschappenlijstjes/klantenkaarten/pleisters/bankkaarten/pasjes/...

Of misschien had ik toch eentje moeten maken voor haaknaalden :-)?


VIER mee * the winner

Zo roze en mademoisellesachtig de tas is, zo mannelijk en ruw is het trekken van de winnaar. Geen random.org of een hoopje briefjes, maar wel een stevig dartsbord. Nadat ik de dubbele reacties filterde en een oogje dichtkneep voor een late deelname, plakte ik alle nummertjes dichtgevouwen aan het bord. Exact vijfenzestig stuks, waarvoor een hele dikke merci!

Pijl in de aanslag... (weliswaar in het roze, om de mademoisellesfactor hoog te houden)

 Linksboven raak!

En dat is...

... nummertje 38...


... hilde@home!




Dikke proficiat! Stuur je mij een mailtje op les_mademoiselles@hotmail.com? Dan mik ik de striktas met héél veel plezier in je brievenbus.

Trouwen en kussen

... dat hoort volledig bij elkaar, toch? Ik nam dat laatste letterlijk en naaide geïnspireerd een zacht rood exemplaar voor J&K.


Als extra geschenk bij het obligate envelopje op hun huwelijksfeest in augustus - waarvoor ik ook mezelf in een nieuw kleedje stak - en als interieurgadget, helemaal in hun 'huistinten' rood en wit.



Inclusief bruid en bruidegom, al zagen zij er live gelukkig pakken beter uit dan deze houten mini's :-).


O ja: de poppetjes komen van AVA!

Cambie Dress

Spannend vond ik het, om de envelop voorzichtig te openen, de instructies uit te vouwen en het flinterdunne patroonpapier te ontcijferen. Een écht gekocht patroon, dat had ik nog nooit genaaid. Meestal teken ik zelf of verzin ik een variatie op een silhouet uit de Knip. Maar nu ging ik es doen 'voor echt', met de Cambie Dress van Sewaholic*. Een model dat me op het www al van m'n sokken had geblazen en verrassend dichtbij te koop bleek in De Stoffenkamer*. Daar kocht ik meteen ook de stof en bijhorende paspel. Op voorhand wist ik niet echt goed wat ik zocht, want ik wou een katoentje dat kon dienen voor een feestelijke gelegenheid, maar ook niet te chique was. Na een rondje kijken, voelen en vergelijken viel de keuze op Bulps Green van Hamburgerliebe. Voor de paspel wou ik een contrasterende kleur en kreeg ik de keuze uit wel eenentwintig soorten groen en roze. De Stoffenkamer is de absolute paspelhemel, zoveel is zeker.


Omdat ik mijn lijf niet perfect in één Canadese maat kon samenvatten, nam ik de kleinste maat met wat extra naad voor het heup- en rokgedeelte. Zo had ik reserve en kon ik stof toegeven waar nodig. Om te weten waar ik precies moest aanpassen, begon ik ook met het binnenkleed/voering te maken. Eens dat perfect op mijn lijf paste, kon ik makkelijk dezelfde aanpassingen doen bij het buitenkleed zonder extra trial and error.


Het naaien ging heel vlotjes. Ik deed er wel iets langer over dan gepland omdat ik elke naad en stofdeel streek. Tijdrovend, maar het levert mij wel een übernetjes afgewerkt naaisel op. Het patroon zelf klopt perfect en de instructies zijn zo klaar als een klontje. Ook de voering is helemaal af. Af en toe kon mijn hoofd een inzichtelijke kronkel niet volgen, maar uiteindelijk is het gewoon een kwestie van de tekeningen exact toe te passen om dan tot een "aha, zó eenvoudig"-moment te komen. Zoals de zakken bijvoorbeeld:




Tulpen in één stuk ♥


De paspel zelf zorgde voor een hoopje extra werk, maar het effect mag er wel zijn. Oorspronkelijk had ik er alleen voorzien bij de tailleband, maar dat benadrukte het breedste stuk van mijn lijf. Paspel everywhere bleek een meer flatterende oplossing.





De Cambie Dress én De Stoffenkamer zijn bij deze meer dan goedgekeurd. Makkelijk te voorspellen welk model in welke stoffen hier nog zullen opduiken :-)



* Voor de lettertypelovers: De Stoffenkamer haalde precies de mosterd bij Sewaholic voor die prachtig krullende S.
Gelijk hebben ze!