In mijn nopjes

Meer dan dertig graden wegpuffen in het binnenland of een zomerse 25 °C met aangenaam zeebriesje? Wij moesten er niet lang over nadenken en zo werd de staycation plots een seacation voor enkele dagen. Waardoor ik op slag het gedroomde excuus had om lastminute een nieuw jurkje in elkaar te steken.


De originele versie van de Knip 05/2011 maakte ik onlangs voor een vriendin, compleet met plooitjes en schouderbandjes (zoals hier). Op de kapstok zag het er niet echt wauw uit maar met een lijf erin was het ineens stukken mooier. Mijn to sew-lijstje kreeg er dus weer een item bij, again :-).


Met een metertje polkadotstof van de markt en een patroon dat al uitgetekend was, fikste ik het kleedje op enkele uren tijd. Had ik een overlock, dan kon ik er waarschijnlijk nog een uurtje tijd afknibbelen. Om maar te zeggen: klaar in een handomdraai. Bovendien liet ik de oorspronkelijke afwerking met plooitjes voor wat ze was en koos ik voor fronsjes met een ingenaaide elastiek. Sneller klaar en een tikkeltje retro.


En dat mijn lap tricot eigenlijk net te nipt was om de schouderbandjes uit te knippen, kwam ook goed uit: waarom gewoon geen haltersluiting?


Et voilà, letterlijk en figuurlijk helemaal in mijn nopjes met deze nieuwe aanwinst!

Granny in the sun

De plotse zomer van de afgelopen weken blies alle lange mouwen weg en verwelkomde topjes en bikini's. Aan dat laatste is oma niet meteen meer toe, maar topjes zijn altijd wel handig. Dat bleek een gemis in haar kleerkast, dus kwamen mijn naaimachine en de laatste Knipmode to the rescue.


Met het naaiboekje en de opdracht om een stevige tricotstof te kiezen, stuurde ik haar richting Den Beer. Deze stof was het resultaat (mooie keuze!).


De fronsen in het patroon liet ik voor wat ze waren en er kwam een kleine watervalhals in de plaats. En zo kan granny in the sun zitten aan de zee en meteen ook wat bruinen. Dat lukte de voorbije weekends zo goed dat er al een tweede topje in de pijplijn zit.


Circle meets square

Deze twee tortelduifjes zeiden "oui, ja en wauw" in het zonnige Senegal in april. Het zag er geweldig uit, te zien aan de foto's die via Facebook binnendruppelden. Zo mooi dat ik er ook heel graag was bij geweest, al was dat vakantie- en budgetgewijs niet zo handig. Gelukkig dachten Annelies & Lamine ook aan de achterblijvers en breiden ze enkele weken geleden een Belgisch staartje aan hun histoire sénébelge (en ringden ze elkaar voor alle zekerheid toch nog eens in het stadhuis :-)
Feest dus! Met alle klassiekers als broers-en-zusspeech, wapperende servietten en foute nineties-hits. (Lamine moet nogal ogen getrokken hebben!)

Om ons envelopje met geld een tastbare tegenhanger te geven, stikte ik een dekentje. Volgens meer dan gekend recept, maar wel mét extra betekenissen. Ideaal voor koude winteravonden in België, zwoele Senegalese strandmomenten, een beetje gemis (want het wordt voor A&L helaas nog vaak pendelen tussen Europa en Afrika) of voor de latere kleine chocoladen kindjes :-)



Over de stof brak ik heel even mijn hoofd, tot ik deze in de Stoffenkamer tegenkwam. Met blauw en lila exact de kleuren van hun Afrikaanse trouwoutfit: beter kon toch niet? Dat het cirkeltje en het vierkant elkaar vinden kan ook tellen qua symboliek.

Afgewerkt met roze paspel - exact dezelfde kleur; dank je Stoffenkamer! - en een warme fleece.




Helemaal voor jullie, Annelies & Lamine. Dikke proficiat!