Verticale snor

Deze pixelvrienden bleken een schot in de roos, dus mocht ik een vervolg breien aan de collectie geflockte t-shirts. Iets met snorren, klonk het verzoek, en het mocht ook best wat opvallen. Fluoroze was een stapje te ver, dus koos ik voor knaloranje.


Snorren dus, in alle mogelijk maten en uitvoeringen. Flock heeft van die hele fijne kleine minihaartjes, wat perfect paste bij het bovenlipbedekkende thema. 


Van links naar rechts: de Kiekeboesnor, de truckerssnor, de plaksnor, de circusdirecteursnor, de pruiksnor, de Dalísnor, de borstelsnor, de pornosnor én de verticale snor. Dat laatste is een klein grapje en ook de clou van het t-shirt aangezien de drager himself dan ook al jaaaaren een verticale snor* heeft.




* sikje dus :-)

Brooddoosbloemen

Oh boy! Mijn brooddoos die het moest stellen met een schamel papieren zakje voor het vervoer tussen auto en bureau? Daar moest ik dringend een stokje voor steken. Ik diepte een Vermiljoenstofje op, blies een stoflaagje van een Pinterestklassieker en maakte er een eigen versie van.

De toen afgekeurde handvaten bleken goed te passen bij de blauwe retrobloemen. (Lang leve het hamsteren, voor mocht dat ooit toevallig je-weet-nooit wel eens van pas kunnen komen). Bovendien zijn ze makkelijk af te nemen, wat handig is om de tas op tijd in de wasmachine te kunnen zwieren. (Een bleke stof,  twee handen die de tas per dag verschillende keren vastnemen en een vast ligplekje voor mijn tas onder mijn bureau zorgen dan ook al snel voor een grijs exemplaar)



Onder het motto 'doe eens zot met fournituren' installeerde ik binnenin een magneetsluiting en gebruikte ik voor het eerst nestelogen om de hengsels aan te hangen. De eerste kennismaking liep verrassend vlot. Bruut klop- en mikwerk dat fout lijkt af te lopen om uiteindelijk toch tot een professioneel resultaat te komen, zo heb ik het graag. 




Conclusie: een heel fijn en vlot model, dat er met de plooitjes en de fournituren op slag afgewerkt uitziet. En het dagelijkse tripje auto-bureau voor de brooddoos? Dat gaat in stijl :-).

Poppengarderobe

"Voor één keer hé", zei Lore kortweg toen ze haar pop op Kerstmis in mijn handen drukte, zich snel omdraaide en verder ging spelen. Hoewel ze wist dat haar pop maar even 'op vakantie' ging bij mij, was ze er precies toch niet zo happig op. Ik wou geen trauma veroorzaken in het leventje van een vierjarige poppenmoeder, dus schakelde ik een naaiversnelling hoger. Met resultaat: op 1 januari kon ik netjes een stapeltje nieuwe poppenkleren afleveren. Van links naar rechts werden dat een jeansbroek, een rode poncho, een t-shirtje met strik, een rokje, een omkeerbaar jasje, een zomerjurkje met stolpplooi en een strandjurkje. (O ja, en een sjaal, maar die was aan de waslijn even gaan vliegen.)
Eerlijk? Ik had het wel wat onderschat. Ik dacht om snelsnel even te spieken voor patroontjes, want toevallig kwam de lengte van de stoffen poppen perfect overeen met die van een Baby Born. Tot daar de vergelijking, helaas. Een anatomische studie van een Baby Born leerde mij dat zo'n pop een enorm groot hoofd heeft op een klein halsje, quasi onwendbare armen en een dikke poep. Niet meteen een toonbeeld van flexibiliteit, wat helaas wél de eigenschap moest zijn van de kleertjes.


Ik haalde dus tricot, fleece, elastiek en velcro boven om ervoor te zorgen dat het aan- en uitkleden vlot en vlug kan gaan. Op pop ziet dat er ongeveer zo uit:



(De rode poncho maakte ik trouwens in de hoop dat Lore daardoor haar eigen gekregen poncho nu wel zal willen dragen. Slimme truc of wishful thinking?)

Een makkie was die nieuwe garderobe niet, maar verslaaaavend, amai nog nie! Ik moest mezelf echt intomen om geen passende outfitjes te maken. Dus sloot ik af met dit wikkeljurkje met stolpplooi in gabardine, mijn favorietje in de reeks (en misschien nog iets voor deze zomer in volwassenenmaat?).

Secret Santa

Het eerste blogje van 2013 over het laatste tuitje 2012: moet kunnen, niet? Net zoals half blogland deed ik ook mee aan Secret Santa. Na enkele jaren te weinig tijd in de eindejaarsperiode (en nu nog eigenlijk) en verwateren na het zien van al dat opgestuurd moois besloot ik om ook mee te doen.

Ik kreeg Sofie voor wie ik geheime kerstman mocht spelen. Ik keerde haar blog binnenstebuiten, analyseerde haar moodboard en screende haar Twitteraccount. Die laatste zorgde voor alle inspiratie eigenlijk, want stellen dat Sofie wel houdt van Twitter is een understatement van jewelste :-).

Dat leverde dit pakketje op:



Een ritstasje in twitterblauwe Petit Pan voor van-alles-en-nog-wat of wie weet wel make-up, als dat ooit Sofies tweede natuur wordt - wat ze zelf wel graag zou willen.

Met daarin: een relaxerend zakje thee...

... een - met wat verbeelding - Twittervogeltje uit fimo (man, moeilijk!) als sleutelhanger...

... en tot slot een ehbo-tasje, gemaakt volgens eigen recept, iets wat mij heel handig lijkt om de sjakosseninhoud wat te centraliseren en een oplossing in nood kan zijn voor de pijntjes-op-verplaatsing van Sofies twee kindjes.

Heel fijn om zo'n pakketje samen te stellen voor iemand die ik eigenlijk totaaaal niet ken, maar van wie dat nu wel helemaal anders lijkt. Blij te lezen ook dat alles duidelijk in de smaak viel. Net als het roze kaartje dat ik een week vooraf als teaser opstuurde, gepimpt met de enige echte mademoisellestempel.

Het leuke aan Secret Santa is dat er in de brievenbus een even onbekend pakje valt, dat net op dezelfde manier is samengesteld als ik deed: blog uitpluizen, smaak bekijken en cadeautjes verzinnen.

Trijnewijn was mijn Secret Santa en deed dat griezelig goed. Echt, ze zat er telkens boenk op. Dat kan dus alleen maar betekenen dat ze mij onwaarschijnlijk goed kan inschatten, ook al kennen we elkaar niet.

Ik kreeg een doos vol verrassingen, maar daarin...


... een hele reeks gepimpte wasknijpers, om al mijn naaisels en maaksels aan de wasdraad te kunnen ophangen (goed gezien!)



... een agenda, ook helemaal gepimpt en een doos knopen om met stof te overtrekken. Vooral van die knopen viel mijn mond open: ik ben aan het naaien aan een jurkje waarvoor ik voor het eerst graag eens met zo'n knopen wou werken. Ik was van plan om er te kopen, net toen ik ze in mijn pakje vond. Allé gij, dat kan toch geen toeval zijn?


 ... en een heel lief kaartje, mét rood snoep (helemaal mijn smaak)

Conclusie: zowel geven als krijgen is een echt feest. Het kind in mij - en dan vooral het post-open-doen-liefhebbend kind - werd helemaal blij. Dikke merci TessSofie en Trijn!

Happy 2013!