Dag mémé

Een dikke tien jaar geleden kwam ik enkele dagen bij jou op vakantie om te leren naaien. Een schort was mijn eerste wapenfeit: een ideaal projectje om recht te leren stikken. En meteen ook praktisch, want ik gebruik ze tot op vandaag. Ik had de smaak te pakken en samen maakten we een rok en een broek voor mij. Dat klinkt nogal ambitieus voor een veertienjarige die enkel recht kon naaien, dus zag onze rolverdeling er als volgt uit: jij nam maten, jij tekende het patroon uit, jij markeerde alles, jij speldde vast en jij toonde ten slotte waar ik moest stikken. De knowhow en het meeste werk kwamen 100 procent van jou, maar het blinken van trots met mijn zelfgemaakte kleren nam ik ruimschoots voor mijn rekening.

Vier jaar terug nam ik de draad letterlijk weer op. Naaien was toen nog niet zo'n hype, maar ik wou me graag verdiepen in patronen en technieken om wat inzicht te kweken. Het begon met kleine en vooral scheve stiksels en geïmproviseerde patronen maar na een tijdje waagde ik me verder en verder tot de overvolle kleerkast die ik nu bijeen genaaid heb. 

Telkens ik iets gemaakt had, zorgde ik ervoor dat het 'toevallig' mee of aan had om even te kunnen showen als ik bij jou op bezoek kwam. "Amai, heb jij dat gemaakt? Jij bent toch echt wel een krak", zei je altijd, terwijl je zelf je negen kinderen jarenlang tiptop van zelfgemaakte outfits had voorzien en met zoveel ervaring stukken beter kon naaien dan ik. Je keek bewust over mijn technische naaifoutjes heen en strooide telkens met complimentjes waardoor mijn (naai)zelfvertrouwen groeide.



Nu ben ik al enkele weken bezig aan een winterjas. Geen eenvoudig naaiproject, maar je kan enkel evolueren door de lat hoog te leggen. Tot nu toe loopt alles op rolletjes. Gisteren stikte ik voor het eerst een welt pocket. En trots dat ik er op ben: weer iets nieuws geleerd. Binnenkort is mijn jas af. Maar bij wie zal ik dan komen stoefen, nu jij er niet meer bent?

Dag mémé, dankjewel voor alles...

Op zoek naar wenskaartjes?


Niets zo leuk als ouderwetse post krijgen, daarvan ben ik heilig overtuigd. Daarom ontwierp ik vijf frisse wenskaartjes voor 2014.
Eén kaartje kost €1,25. Voor de set van vijf kaartjes betaal je €5. Bij elk kaartje zit ook een envelop. Bestellen kan via jozefien@perfectpinch.be. Fijne feestdagen!

Let's jiffy!

Na de halve fiasco met het patroon uit Burda 10/2011 - uiteindelijk zit het wel goed, maar de weg naar het resultaat liep niet over rozen - kon ik mijn queeste naar hét geschikte patroon nog niet staken. Ik zocht iets waar de basis goed zit, zodat ik kan blijven variëren. Liefst in de categorie 'eenvoudige a-lijn zonder poespas', wat voor mijn lijf het meest flatterend blijkt te zijn. Dus besloot ik om één van mijn pins een kans te geven en bestelde ik Simplicity 1609.


Met een b-versie waarbij je blijkbaar gaat lopen als een pinguïn volgens het voorbeeldfotootje en een happy naam die klinkt als een dans - let's jiffy, zou dat bestaan? - koos ik voor een frivool denimstofje uit De Stoffenkamer. Online en offline verwaterde ik al een hele tijd, want het leek mij een perfecte stof voor een broek. Maar onder het mom 'ken jezelf' liet ik het altijd voor wat het was want ik zou zo'n opvallende broek toch nooit durven dragen. Om het broekgemis te boven te komen, zocht ik dan maar knallende collants. (Al kan het natuurlijk ook rustiger, met donkerblauwe exemplaren).


Het feit dat het voorpand uit twee delen bestaat, is voor mij heel handig. Bij bestaande patronen met een voorpand aan de stofvouw gebeurt het soms dat ik bovenaan stof over heb en alles bloest dan. Dat kàn mooi zijn, maar niet als je de hele dag alles op z'n plaats moet trekken. Maar door de middennaad iets in te nemen, krijg je een golvende lijn die ruimte geeft waar moet en aansluit waar nodig. De rest liep van een leien dakje.


Mouwtjes zijn niet inbegrepen in het patroon en dat zie je aan de hoge schouderuitsnijding. Maar ik holde nog even naar De Stoffenkamer om extra stof en plakte er halflange mouwen aan. Kwestie van bij -5°C nog de bloemetjes letterlijk te kunnen buitenzetten zonder uit mijn vel te bibberen.


De strik naaide ik er netjes op om mijn b-versie helemaal af te werken. Dat hij nogal gecamoufleerd is, vind ik helemaal niet erg.



Het eindverdict? Een enthousiaste 9/10. Ik denk dat ik mijn nummer één gevonden heb, let's jiffy!

To haak or not to haak?

Vorige winter startte ik met haken. Hendrikje en Noëlla leerden mij de kneepjes van het haakvak tijdens onze eerste blogdate en ik was vertrokken. Een XL-deken, ik zag het meteen al groots. Tot in maart - dank u, sneeuw - haakte ik lustig verder. Inclusief neonrandje, off course.



Maar toen was mijn wol op en wist ik niet wat ik nu met die gehaakte worst moest aanvangen. Te dik voor een sjaal, maar te smal voor een deken want de lengte van de lap nu had ik eigenlijk voorzien als breedte van het uiteindelijke deken (grootheidswaanzin, ik zei het al...)


Nu vind ik het wel zonde om gewoon te laten liggen. Er is heel wat tijd in gekropen en eigenlijk heb ik echt wel ferm goesting om verder te haken. Niets leuker dan haken in de auto of voor de televisie. 
Intussen heb ik ook een hele voorraad lichtgrijze wol ingeslaan - wel ietsje dunner van draad - zou ik daarmee iets kunnen aanvangen?

Alle tips zijn meer dan welkom. Dankjewel!

25!

Feest :-)


(met de beste taart ter wereld, ferme aanrader!)

Sparkling Sunday

Toeval of niet, maar zo rond november arriveert altijd een nieuwe jurk in mijn kast. Dat het met een Peter Pan-kraagje zou zijn, stond vast. En het mocht al eens wat glinsteren, dat zeker!



Verder wou ik een a-lijntje met weinig poespas. Ik haalde opnieuw dit patroon uit de kast, met het idee om dat allemaal eens snel in elkaar te steken. (Tip aan mezelf: als je dàt denkt, vergeet het dan maar meteen)
Ahum, de liefde bleek sterk bekoeld. Geen idee wat er met dat patroon aan de hand was, maar niets klopte nog. De verhoudingen waren echt helemaal fout. Mijn armen moest ik zelfs door de mouwtjes wringen, terwijl ik hier echt wel genoeg ruimte heb. Heel bizar, dus liet ik ze meteen maar achterwege. En eigenlijk is dat nog zo mis niet, het ziet er veel feestelijker uit. 




Een zwarte blazer erboven en meer moet dat niet zijn. Mijn eindejaarsoutfit is bij deze onverwacht al af, weken voor de deadline (waar gaan we dat schrijven :-)?)





Golden Stella

Ook voor Stella mocht ik een dekentje maken. Een heel eenvoudig wit geboortekaartje met zwarte gestempelde letters: meer was er niet nodig om een uitgepuurd zwart-wit dekentje te bedenken. 




Ik snuffelde ook even op de geboortelijst om naar de smaak van de ouders te polsen en besloot om er een gouden paspeltje aan toe te voegen. Een tikje kleur en ook een tikje chique, dat was wat ik wou.

En meteen de ideale match met mijn labeltje :-)


De afwerking met de gouddraad is fantastisch, maar bleek in de praktijk geen sinecure. Heel broos garen dat geen maatjes was met mijn machine, maar met hindernissen (lees: afbreken, hechten en opnieuw draden) lukte het wel.


Welkom, Stella!

Klein maar dapper

Klein Milan kwam in april drie maanden te vroeg op de wereld, maar intussen is hij helemaal aangesterkt en klaar om alles en iedereen te veroveren.


Voor zijn babyborrel maakte ik een streelzacht dekentje, in geel en blauw zoals op het geboortekaartje. Geen katoen met fleece deze keer, wel superzachte vosjestricot voor extra knuffelgehalte. Getemd met duizend speldjes ook, want twee bewegende stoffen zijn geen pretje :-).




VIJF! * the winner

Jullie 145 reacties bliezen me echt omver, fijn om alle commentaren te lezen! Ik liet jullie nog even op jullie honger zitten voor het resultaat en kneep daarom een oogje dicht voor de latere reacties. Ook die konden nog meedingen naar de tas. 

Geen vogelpik deze keer - moeilijk om een waardige opvolger te vinden trouwens - dus gooide ik het over een andere boeg. Associeer even mee: een reistas, da's voor op vakantie, waar ontspanning en gezelligheid centraal staat en er dus ook gezelschapsspelletjes zijn. Daarom grabbelde ik de letters uit het vakje van Galgje, gooide alles in een potje, schudde en liet de letter 'E' op tafel vallen.


Dat hield in dat alle bloggers met een E als eerste letter, nog konden meedingen. In het totaal waren dat zes namen. Die schreef ik op post-its en plakte ik aan mikadostokjes; meteen het volgende spel.



Uit alle Mikado's bleef eentje stokstijf liggen (ha ja) en dat bleek het stokje met de naam van...



 ... Eva! Proficiat!




Mail je me even je adres op les_mademoiselles[at]hotmail[dot]com?

"De lijnen zijn gesloten"

We zijn 4 oktober en net 10 uur gepasseerd, dus de give-away is bij deze officieel afgesloten. Ik laat jullie nog enkele dagen in spanning en dan maak ik de winnaar bekend. Fijn weekend!

VIJF! * give-away





Vijf jaar geleden stak ik het licht aan op Les Mademoiselles en sindsdien draait mijn hobbyfabriekje op volle toeren. Wat eerst een verzamelplek van schrijfsels was, is uitgegroeid tot een gezellige etalage voor mijn genaai. Voor mij vooral als archief bedoeld - om terug te blikken op wat ik al allemaal maakte - en voor jullie een van de adresjes in blogland, waar ik dus al vijf jaar mijn huisnummertje heb.

Even geleden beloofde ik al dat er wat zou komen en bij deze zijn de toeters en bellen helemaal gearriveerd! Ik grasduinde even de plooien van mijn bloggeschiedenis en bleef steken bij één van de maaksels die ik tot op vandaag relatief vaak gebruik: een weekendtas die een heel hebben en houden voor een dagje uit (of twee) kan bevatten. Ik hoefde dus ook niet lang te denken over wat ik zou maken voor de give-away. Voor een vijfde verjaardag mag het al eens iets meer zijn hé. Gemaakt met een zachtgroene pied-de-poule, binnenin mijn all time lievelingsstof van Den Beer en afgewerkt met a touch of pink.

Deze tas is dus helemaal voor jullie. Of toch voor één van jullie. Wie graag kans maakt, laat gerust een commentaar achter. Deelnemen kan tot vrijdag 4 oktober om 10 uur. Het is voor de rappe :-)

Volgen? Graag.
Een linkje? Heel graag.
Een originele comment? Supergraag.

Toi toi toi!






Septemberjurk

Beginnen met een blik op mijn boezem? Het is eens een andere manier om een blogpost te starten :-). Maar let vooral op de mooie grote rode knopen, de ruffles en de stof, want daar is het om te doen.


Samen vormt dat een hemdjurk. Oké, nog geen echte want het knopenpat loopt niet helemaal tot beneden door. Maar dit is toch een goede variant, vind ik. En een geslaagde, vooral dat is cruciaal. Deze jurk is de derde hemdjurk waar ik aan begon en ein-de-lijk is het een geslaagde versie. Maar goed ook, want ik begon stilaan te wanhopen. Zo'n hemdjurken draag ik eigenlijk heel graag - snel en makkelijk van top tot teen gekleed - maar er kruipt heel wat naaitijd in. Niets frustrerender dan in de pasfase dan te merken dat de verhoudingen compleet fout zijn.


Deze keer gidste de Knip mij succesvol door de hemdjurkenmakerij. Uiteraard met wat eigen aanpassingen (een patroon volgen, wat is dat?). Gemaakt in een zachte Modastof van De Stoffenkamer en met knopen van de rommelmarkt in Brugge (aanrader!)


En met pofmouwtjes, zoiets had ik nog niet hangen in mijn kleerkast. 


Over die kleerkast gesproken: dit is het laatste zomerstuk van 2013, vermoed/hoop ik. Exact een jaar na deze jurk, het wordt precies een traditie, die septemberjurken. Volgend jaar part III :-)


Feest!

Exact vijf jaar geleden plantte ik voor het eerst een blogpost neer op Les Mademoiselles. Het feestmomentje is dus vandaag, maar de toeters en bellen volgen binnenkort. To be continued!

Over bloemen en appels

(En eigenlijk ook over een licht escalerende naai- en stofkoopverslaving, maar dat verzwijgen we wijselijk.)

Een rokje dus. Met groene bloemen van Michael Miller, die met stip op één staat in mijn top van lievelingsstoffenontwerpers. Aangevuld met biais van De Stoffenkamer, met ruime voorsprong op nummer één in de top der matchende biaisvoorzieners. En gemaakt volgens de spelregels van het juni '10-rokje, dat uiteraard op één prijkt in de pikorde van best-passende-rokjes-modellen.


Drie topingrediënten samen in een zomers decor, dat kon niet fout gaan. Op één avond zat het hele boeltje in elkaar. Ik voegde er nog een snuifje nieuwigheid aan toe en haalde hier en hier de mosterd voor de zakjes. Waar bovendien perfect zelf geplukte appels in passen: een bonuspuntje.


Te combineren met blauw of wit bovenaan:


 En ook helemaal move-proof. Laat die zomer dus nog heeeel lang duren.



De rok met het kraagje

Een col claudine of een Peter Pan-model: niets dat nu een hogere hipfactor heeft dan kraagjes. In alle soorten en maten bij bloesjes of jurken, dus waarom ook niet bij een rok? 



Het juni '10-patroon stond model voor mijn hersenspinsel. Ik tekende aan de tailleband twee extra golfjes die ik accentueerde met gele paspel, omvouwde en met twee gele kringloopknopen vastnaaide. 


Meer was er niet nodig om mijn rok - met wat verbeelding uiteraard - van een hip kraagje te voorzien. De stof komt van cozette en is van hele goeie kwaliteit, vind ik. Stevig en degelijk, zodat er zelfs geen voering nodig was. 




Conclusie: niet mis voor een eerst experiment. Maar misschien is er nog eens een deel twee nodig, met een iets minder drukke stof en meer contrast tussen stof en paspel? Of met geaccentueerde zakken erbij, zoals dit?



Door de hogere tailleband is niet echt meer een heuprok maar eerder een taillemodel. Niet iets wat ik altijd kan verdragen eigenlijk. Wil ik de knopen liever niet zien, dan kan de t-shirt er perfect boven laten vallen. Zoals netjes gedemonstreerd met het homemade t-shirt dat ik kreeg van Hendrikje (dikke merci!)



Met mijn stikjesliefde in het achterhoofd flockte ze een roze detail op de rug, niet toevallig in het roze. Mijn nagels waren dan ook niet zomaar in dat kleur gelakt :-).


(Met dank aan de avondzon voor de levendige kleuren)