Bloemenbloes

Van echte bloezen blijf ik nog ver weg: te veel koudwatervrees voor die kraag. Maar daar handig een mouw aan passen en kiezen voor een striklint? Da's meer mijn ding.



Vijf sterren trouwens voor het bloesjespatroon uit de Knip (mei 2010 - model 19). Op het inkorten van de mouwen na heb ik er helemaal niets aan veranderd. Nog nooit heb ik iets kunnen maken dat zonder aanpassingen recht van de naaimachine aan mijn lijf kon en perfect paste. Nice!


Van een stofje van 8 euro van de markt en rommelmarktknopen een goedkoop en makkelijk bloesje maken: meer hoeft dat niet te zijn. Welkom in mijn kleerkast :-)


"Ja" in Senegal

Of ze eens iets mocht vragen? En dat ik zeker ook neen mocht zeggen. Twee kort zinnen, maar meer had ik niet nodig om in mijn hoofd al bruidsklokken te horen luiden. En mijn vermoeden klopte helemaal: Annelies vroeg of ik haar trouwjurk wilde maken.

Net zoals toen werd het geen traditionele witteslagroomtaartjurk. Wel eentje in een authentiek Afrikaans stofje. Wat meteen helemaal in het juiste genre was, aangezien Annelies in Senegal zou trouwen met Lamine. En wat ook wou zeggen dat mijn jurk niet dé jurk was, maar wel een van de drie tenues die dag: een klassieke witte 's morgens, een traditionele lange outfit 's middags en eentje voor 's avonds.

Na wat patroonsnuffelen kwamen we uit bij de Cambie dress van Sewaholic. Zelf was ik al helemaal fan en nu zijn we dus met twee :-). Of drie, want Lamine ziet het precies ook wel zitten.


Het kleedje van Annelies moest in sneltreinvaart af zijn. Daarom werkten we er op een zondag allebei samen aan en kozen we voor de basic versie: geen paspel en geen voering. Voor dat laatste was het toch veel te warm geweest in Senegal. De rug kreeg wel een mooie décolleté met een diepe V-uitsnijding. Helaas niet te zien op de foto's, maar - geloof mij - wondermooi.


Het was de max om op Facebook alles te volgen over hun trouw en alsmaar meer foto's te zien passeren. De zon, de sfeer en de liefde: precies een sprookje. Ik was dan ook helemaal onder de indruk van het 'echte' trouwkleedje, in de letterlijke zin van het woord. Eentje gemaakt door Annelies haar mémé bovendien, wauw! Ik heb er wel helemaal niets mee te maken, maar het smeekt om ook op de blog te komen.


Net als de traditionele Afrikaanse outfit, homemade in Senegal.


(Merci voor de foto's, Annelies!)

Thurlow met een twist

Broeken en ik, da's geen goed team. Zoeken naar een zo passend mogelijk model om dan toch nog neepjes te moeten stikken zodat de broek achteraan ietwat aansluit? Absoluut niet mijn hobby. Logisch dus dat mijn kast vol kleedjes en rokjes hangt. Maar deze winter heb ik toch vaak koude knieën gehad, want collants zijn uiteindelijk ook maar een (te) dun laagje stof. De Thurlow trousers van Sewaholic stonden daarom al lang op mijn to-sewlijstje. Een eigen broek naaien, dat klinkt niet mis hé? Ik heb bovendien de indruk dat de patronen van Sewaholic wel goed zijn voor een x-vormige figuur met rondingen (mezelf dus), dus ik wou het er op wagen.


Een Thurlow met een twist, dat is het geworden. Ik zou mezelf niet zijn als ik ook nu niets aan het patroon veranderde :-). Ik versmalde de pijpen sterk, stikte onderaan een brede zoom en naaide andere achterzakken. Niet omdat ik de originele welt pockets niet mooi vind, wel omdat ik denk/dacht dat ze niet flatterend zouden zijn voor een goed gevulde poep. 



Want laat ons eerlijk zijn, ik heb een nogal - ahum - curvy achterste. Gelukkig is dit patroon met hoge taille daar ideaal voor en helpt de stretch gabardine ook een handje.


De oker denimgabardine is trouwens van bij De Stoffenkamer. Voor het patroon informeerde ik bij Sewaholic zelf, die me Het Stoffenhuis tipten. Daar hadden ze het wel nog in stock en kon ik aan de slag. Mijn stofje had ik al gekocht in november en is dus eigenlijk winters, maar met die verwarde seizoenen komt dat precies nog niet zo slecht uit.


Het patroon zelf zit - zoals het Sewaholic betaamt - perfect in elkaar. Alle delen kloppen helemaal en er is eigenlijk meer werk met knippen en merktekentjes toevoegen dan met stikken zelf. Alleen de handleiding ga ik de volgende keer iets minder strikt volgen, want ik had heel wat patroondelen te veel geknipt en vond de logica in de afwerking niet altijd kloppen. Net als de maat trouwens, want ik mag voor het volgende exemplaar zeker een cijfertje minder nemen, yes! Meer mijn buikgevoel volgen dus, want die tweede Thurlow Trousers komt er zeker.


Binnenin koos ik voor gebloemde voeringsstof en een metalen rits. De onzichtbare sluiting vervang ik waarschijnlijk wel nog door een gewone knoop met knoopsgat, want nu durft het hele boeltje terug openspringen.



Vooral die diepe zakken en de lusjes voor de riem, dat maakt het zo echt hé.





Mijn eigen broek, yeah!