Lente met Fragile

Toen ik opving dat Mon Depot zou starten én meteen al de tricotstoffen van Fragile in de virtuele rekken zou hebben liggen, wist ik dat ik een lap moest en zou bemachtigen. Omdat ik dacht het het misschien zou zijn zoals op de stockverkopen van Fragile in real life, maakte ik dat ik er op dag één als de kippen bij was. Toen ik 's morgens op het werk aankwam, opende ik dus niet eerst mijn mails, maar bestelde ik wel stiekem stof. (Maar sssst)



Resultaat: kort nadien een pakketje in de brievenbus met twee tricots. Dat ik de dag ervoor in de solden twee truitjes op de kop kon tikken die exact de juiste bijpassende kleur hadden (dank u, visueel geheugen) deed het extra kriebelen. 
Voor het model in bloementricot hoefde ik niet lang te denken: comfortabel en vlot, dat kon alleen maar dit zijn. Bovendien is het een jurk waarin ik vaak te horen krijg of ik vermagerd ben. Echt een troef bij zo'n Fragile-tricot, want ik wou absoluut geen zwangerschapsassociatie. Geslaagd, mede met dank aan de plooitjes in de taille:



Net als het eerste model wordt dit een exemplaar dat recht van de wasmachine terug naar het lijf kan. Het zal intensief gedragen worden dus maakte ik er mijn werk van. Iets langer dan gedacht - wie strijkt nu naadband aan de buitenkant? - maar nu wel ready and approved.





(Mijn geheim om tricot niet te laten plakken aan nylons zonder veel tijd te steken in voering? Ik til er mijn jurk even voor op: een goedkoop onderjurkje van de Zeeman. Amper 5 euro en comfort gegarandeerd)


Mijn voorkeur gaat naar een zwart truitje, maar groen en roze kunnen zeker ook om het lentegevoel nog wat aan te wakkeren: