
Ik heb hier tegenwoordig een lidkaart nodig van de VIV: de vooruitziende en ijverige vrouwen.
Dikke buiken die rond juni hun inhoud prijsgeven, da's niet ideaal qua timemanagement (lees: los examenos). Dus bouwde ik mezelf deze week om tot pantoffeltjesfabriek. Mijn bandwerk leverde vijf paar slofjes op. Nu hou ik - als een echte werkmeinsch - even lunchpauze (lees: schoolwerk), maar daarna ga ik terug naar mijn fabriek voor een tweede shift.
De pantoffeltjes zijn jammergenoeg naamloos: een label zou al de helft van het slofje bedekken :-). Maar daarom zijn ze niet met minder liefde gemaakt, integendeel.
Wie een baby kent die ik ook ken maar momenteel slofjesgewijs schandelijk vergeten werd: geef een gilletje en dan fiks ik iets. Let wel: de pantoffeltjes zijn niet echt voor dagverse dotjes, eerder geschikt voor pootjes van zes à negen maanden oud.
De firma dankt u.