Secret Santa

Het eerste blogje van 2013 over het laatste tuitje 2012: moet kunnen, niet? Net zoals half blogland deed ik ook mee aan Secret Santa. Na enkele jaren te weinig tijd in de eindejaarsperiode (en nu nog eigenlijk) en verwateren na het zien van al dat opgestuurd moois besloot ik om ook mee te doen.

Ik kreeg Sofie voor wie ik geheime kerstman mocht spelen. Ik keerde haar blog binnenstebuiten, analyseerde haar moodboard en screende haar Twitteraccount. Die laatste zorgde voor alle inspiratie eigenlijk, want stellen dat Sofie wel houdt van Twitter is een understatement van jewelste :-).

Dat leverde dit pakketje op:

Een ritstasje in twitterblauwe Petit Pan voor van-alles-en-nog-wat of wie weet wel make-up, als dat ooit Sofies tweede natuur wordt - wat ze zelf wel graag zou willen.

Met daarin: een relaxerend zakje thee...

... een - met wat verbeelding - Twittervogeltje uit fimo (man, moeilijk!) als sleutelhanger...

... en tot slot een ehbo-tasje, gemaakt volgens eigen recept, iets wat mij heel handig lijkt om de sjakosseninhoud wat te centraliseren en een oplossing in nood kan zijn voor de pijntjes-op-verplaatsing van Sofies twee kindjes.

Heel fijn om zo'n pakketje samen te stellen voor iemand die ik eigenlijk totaaaal niet ken, maar van wie dat nu wel helemaal anders lijkt. Blij te lezen ook dat alles duidelijk in de smaak viel. Net als het roze kaartje dat ik een week vooraf als teaser opstuurde, gepimpt met de enige echte mademoisellestempel.

Het leuke aan Secret Santa is dat er in de brievenbus een even onbekend pakje valt, dat net op dezelfde manier is samengesteld als ik deed: blog uitpluizen, smaak bekijken en cadeautjes verzinnen.

Trijnewijn was mijn Secret Santa en deed dat griezelig goed. Echt, ze zat er telkens boenk op. Dat kan dus alleen maar betekenen dat ze mij onwaarschijnlijk goed kan inschatten, ook al kennen we elkaar niet.

Ik kreeg een doos vol verrassingen, maar daarin...

... een hele reeks gepimpte wasknijpers, om al mijn naaisels en maaksels aan de wasdraad te kunnen ophangen (goed gezien!)

... een agenda, ook helemaal gepimpt en een doos knopen om met stof te overtrekken. Vooral van die knopen viel mijn mond open: ik ben aan het naaien aan een jurkje waarvoor ik voor het eerst graag eens met zo'n knopen wou werken. Ik was van plan om er te kopen, net toen ik ze in mijn pakje vond. Allé gij, dat kan toch geen toeval zijn?

 ... en een heel lief kaartje, mét rood snoep (helemaal mijn smaak)

Conclusie: zowel geven als krijgen is een echt feest. Het kind in mij - en dan vooral het post-open-doen-liefhebbend kind - werd helemaal blij. Dikke merci Tess, Sofie en Trijn!