Behalve in februari. In de shopstraten had ik al geen chance met een allerlaatste soldeke waar ik nog op hoopte en ook bij Pauli bleek niets mij aan te spreken. Zucht. Tot ik een verdwaalde rol in mijn ooghoek zag. Net iets meer dan een metertje zat er nog op. Het schuilde tussen compleet andere stoffen, precies alsof het op mij lag te wachten. Geen twijfel mogelijk dat de zijdezachte liberty de mijne was!
Dat ik er een kleedje voor mezelf van wou maken, was al snel duidelijk. En liefst ook een eenvoudig model om alle beestjes tot hun recht te laten komen. Hét perfecte model vinden moest maanden rijpen, tot ik van dit patroon een zomerversie besloot te maken. Geen poespas, wel rechttoe rechtaan. Ik moest er meteen ook al mijn logica bijhalen om de patroondelen uit die ruime meter te krijgen én geen diertjes op hun kop te zetten. Puzzelen voor gevorderden want ik hield maar een klein strookje meer over.
En hoewel het een lichte stof is, valt het niet echt door. Ik had het anders verwacht. Misschien had ik niet mogen voeren? In 'actie' is het best oké, alleen iets minder in stilstaande fases. Conclusie: bewegen met dat lijf!