Twijfeltas

Een absolute coup de foudre was het, met dit hemelse stofje van Petit Pan. Besteld, betaald en gepland in enkele muisklikken. Een tas zou het worden. Geen betere optie dan mijn schouder als wandelende etalage om de stof alle eer aan te doen, toch?

Matchende biais en garen kwamen er al snel bij, net als de rode voeringsstof. Voor het model baseerde ik mij op een tas uit de Veritas, die verdacht goed lijkt op dit lieve tasje. Ik tekende mijn eigen patroon en begon aan wat in mijn hoofd de ultieme droomtas was.

Maar toen begon ik ineens aan alles te twijfelen. Dat ik heel goed kan twijfelen, is een understatement. Ik slaap zelfs in een twijfelaar. Ik weeg alle opties oneindig af, tot mijn buikgevoel goed zit. Eens ik dus gekozen heb, ben ik niet meer van mijn stuk te brengen. Maar nu ging de liefde tussen Mr. Petit Pan en deze mademoiselle helaas niet over rozen. 

De versteviging die ik gekocht had, bleek een potige kerel. Eenmaal tegen de stof gestreken, kon er geen naald meer door. Ik had in de winkel gevraagd naar een degelijke versteviging omdat ik graag wou dat de tas op zichzelf kon rechtstaan. Maar wat ik kreeg, bleek betonnen eigenschappen te hebben. Optie twee dan maar: vlieseline H250 voor de buitenstof en wattine tegen de voering. Een heel gedoe met zo'n half schaap tussen die voering, maar dat lukte gelukkig wel.

De tas op zich had ik relatief snel klaar. Op wat schuinknipperij en onchristelijke aanpassingen na - van het motiefje van de stof keek ik na lange tijd bijna scheel - ging het maken volgens plan. Ze kreeg ook een lederen poepke als extra bescherming. En zo zag het er ook extra professioneel uit, wat van meet af aan mijn doel was.



Geen tas zonder hengels, dus kocht ik er kant-en-klare. Dat luie plan brak me zuur op. Het resultaat was echt niet wat ik wilde. Tot drie keer toe bevestigde ik de hengels aan andere tussenstukjes, maar de paard- en teugelallures bleven. De naam 'hengsels' alleen al, ik had het moeten weten hé. Andere optie: op zoek naar een riem in dezelfde kleur als de paspel. Goed zot, dat besef ik nu. Het was echt een queeste naar hét perfecte blauw. Twaalf ketens later kan ik zeggen dat blauwgroen helemaal in de mode is. Helblauw daarentegen is precies niet zo hip. Gelukkig vond ik in een winkel vol prulletjes en foute fashion een hele brede blauwe riem. Met een defaultje, zodat ik 'm aan de helft van de prijs kon meenemen. Tsjing tsjing! Eindelijk de voorbode van een vlekkeloze afwerking van mijn tas. 

De schoenmaker sloeg er nog acht verstevigingen in, zodat ik met deze tas letterlijk op zwier kan.

Eindelijk is hij dus af. Met alle troeven die ik wou: lederen draagriemen, gevoerd, met een rits, binnenzakjes, lederen bodem, veeeel binnenruimte en helemaal stevig op zichzelf. Oef!