Compact

Mijn familie per gezin in één foto samenvatten zou heel wat werk vragen. Daarom de iets compactere familie van Marie, een staartje van de feestfoto's van de jarige bompa...

Vis, vis, vis, wij willen vis...

Ik verzeker je: wandelen met een vis is geen makkie. Welgeteld anderhalf uur zijn we onderweg geweest, fiets sturend in de linkerhand, bokaal met twee dansende vissen tussen elleboog en buik geklemd. En schudden maar. Met enkele dl water minder en een natte jas, ben ik - toch nog - aangekomen op mijn kot. Voor mijn vrienden doe ik alles, toch?

Eigenlijk had ik niet verwacht om met twee nieuwe maatjes op mijn kot te arriveren. Ik ging samen met Eva gewoon kijken naar één van de voorstellingen in het kader van de Kotroute door AmuseeVous. In verschillende studentenstekjes in Gent waren performances en tentoonstellingen te zien die geïnspireerd waren op het werk van Marcel Broodtaers. Een wandeling reeg alle locaties aaneen. Eva en ik pikten er die in de Meersstraat uit, omdat Bram er speelde: een theater- en schoonfamiliebezoek in één.
De minivoorstelling ging door onder witte plaids op de zolderverdieping van een prachtig rijhuis. Een verlengkabel, oude dekens en tien vazen met evenveel vissen vormden het decor in een rood licht. Heel speciale sfeer die op de zolder nog extra cachet kreeg. Wij waren het publiek van de laatste voorstelling. Toen alles werd opgeruimd, bleek dat de vissen geen thuis hadden. Of we er eentje wilden, gratis? Waarom niet, een vis op kot is wel fijn. En voor we het wisten hadden we een twee Ikeavazen en vier schuchtere vissen mee...

Intussen zijn ze een weekendje alleen op kot perfect doorgekomen. Daarnet een bad gegeven, maar de koudwatervrees hebben ze nog steeds niet overwonnen. Ze - inderdaad - want ze zijn naamloos. De ene wilde ik Marcel noemen, naar de kotrouteinspiratie, maar dan zou de ander ofwel Broodt ofwel Aers moeten heten. Niet onmiddellijk een aantrekkelijke identiteit. Dus zijn ze maar even gewoon 'vis'...

Prikje

Theater dat buiten de lijntjes kleurt, dat brengen de Roovers.
Zaterdag 29 november hebben ze zoals elk jaar een date in De Schakel. Een hele rist theatraal talent staat op de scène: opperroovers Robby Cleiren, Sofie Sente en Luc Nuyens aangevuld met Mathias De Meulenaere, Peter Gorissen en de nu-nog-niet-maar-straks-wel-bekende Marieke Dilles. Alle info op hun http://www.deroovers.be/ of via het cc.

Ik heb twee tickets over. Voor een prikje - €7 per stuk - zijn ze van jou.
Laat maar iets weten...

* 20 *

Ik hoor er ook bij: de club der dartele twintigers. Als je van het einde van het jaar bent, duurt dat natuurlijk wel een heel eind. De meeste zijn al bijna eenentwing zelfs. Maar nu kan ik dus officieel zeggen dat ik twintig ben. Hmm. Al heeft dat toch wel wat gevolgen: geen onverantwoorde puberperikelen meer en dat 'bère' laat ik misschien best ook achterwege. Het lijkt wel voor echt nu. Geen probleem, laat maar komen...

Twins

Hé fijn! Ik ben - bijna dag op dag - even oud als de Twins, de spiegelbeeldschoenen van Camper waar ik zo'n fan van ben. Krijg net in mijn mailbox deze nieuwsbrief met als kop 'Twins - 20th anniversary':

Tip voor een verjaardagsverrassing: een stel supertwins. Mijn lijstje staat op http://www.camper.com/. Maar wel sparen tot morgen, want dan is het pas voor echt...

Zie ginds komt de stoomboot...

Deze middag keek ik op één naar de intrede van de enige echte Sint met z'n stoomboot in Antwerpen. Ik weet het - ik ben er al lang uitgegroeid - maar toch vind ik het machtig om alle personages te zien passeren. Want het draait al lang niet meer om de klassieke sint en piet. Een hele schare personeel was mee:
* Ramon Iglesias (met zo'n speeksel-slis-s), verzorger van Slechtweervandaag
* Conchita, de huishoudster van de sint
* kapitein Schepers en matroos Mathilde
* professor Vandenuytlegh, expert sinterklaaskunde en speculatieve wetenschappen...
Echt fijn, met zo van die subtiele volwassenenmopjes waar die kakelende koters geen acht op slaan. Zelfs Ignace Crombé kreeg een eigen lolletje (alweer).

Op het schip hieronder staat geen personeel, maar de familie van Marie die op het dek van bootrestaurant de Normandie zwaait. Toen ze vorig weekend een Belgisch blitsbezoek bracht, was dat voor het feest van haar jarige opa. Ik was er als levend behang bij om alles vast te leggen.

Een voorsmaakje...

drie dochters en vijf kleindochters: dan kun je niet anders dan
een horde handtassen verwachten :-)

Of zo?

Zoethoudertje